Kompleta depravacio

La kompleta depravacio (latine dēprāvātiō tōtālis, angle total depravity) aŭ dirata ankaŭ absoluta nekapablo kaj kompleta korupto, estas doktrino de la kristana teologio devenanta el la penso de Aŭgusteno de Hipono pri la prapeko kaj kiu estas subtenata de multaj protestantaj konfesioj, precipe de kalvinismo, sed ankaŭ de luteranismo, de la anglikana eklezio, arminianismo, jansenismo, kaj de metodismo.

Dsvenanta el la latina depravãre, kaj tial, figure, "korupti", la depravacio ne havas la sencon de "perversiĝo de la sensoj kaj de la deziroj, morala depravacio", sed de korupto de la homa naturo kompare kun la origina stato kreita. Do kompleta depravacio ne signifas ke la homa estulo estas ĉiam tiel malbona kiel li povas, sed ke la peko koruptas kaj malvirtigas ĉiun aspekton de lia naturo.

Tiu doktrino, tial, interpretas kion asertas la Biblio rilate la pekon kaj allasas ke sekve de falo, ĉiu persono aliranta tiun mondon estas tiel sklavigita de la peko ke rezultas nekapabla kredi, ami kaj sekvi la Dion veran kaj vivantan, same kiel ricevi la savon oferitan de la evangelio de Jesuo Kristo. Se ne intervenus la graco de Dio kiu spirite regeneras la estulon lin kapabligante sin korekti kaj kredi kaj fidi, li neniam povus esti savata.